Het wedervaren van de Bunsbeekse
oudervereniging werd door de pers begrepen als een toetssteen voor de democratie. Alle
Vlaamse kwaliteitskranten brachten pagina-brede commentaren over de Bunsbeekse
schoolstrijd die van nationaal belang werd geacht. Ook in het parlement kwam Bunsbeek ter
sprake...
Het Belang van Limburg (10 april 1989):
"HET GROTE VERDRIET VAN BUNSBEEK"
Bunsbeek.
- De deelgemeente van Glabbeek staat in rep en roer. Reden is een al jarenlang aanslepend
conflict tussen het Oudercomité van de Vrije School en de Inrichtende Macht, in casu
pastoor Louis Vanderheyden. In wezen komt het er op neer dat de pastoor en de directie van
de school het bestaan van het oudercomité niet aanvaarden. Het comité van zijn kant dan
maakt zich sterk doordat het erkend is door de Nationale Confederatie van
Ouderverenigingen en steunt zich bovendien op een aantal wettelijke bepalingen. (...)
Voor het comité komt het er in de eerste plaats op aan dat er alleszins een oudercomité
blijft bestaan, wie dan ook mogen deel uitmaken van het bestuur. Men vreest immers dat
door deze onhoudbare situatie een goede dorpsschool stilaan wegkwijnt enkel omdat ouders
zich willen betrokken voelen tot de school van hun kinderen en dat is nochtans een
richtlijn die van de paus himself komt. Zit misschien daar nog de laatste hoop op
verzoening?
Gazet van Antwerpen (10 april 1989)
"NCOV EN VICARIS IN CLINCH ROND BUNSBEEKSE OUDERKRING"
Glabbeek
- Al sinds de stichting van de Bunsbeekse oudervereniging in 1977 zijn er problemen
gerezen met de inrichtende macht. De oudervereniging wou zich immers niet beperken tot een
"pensencomité", maar streefde drie doelstellingen na: vorming van de ouders,
animatie op school en dienstverlening voor de kinderen. In al deze domeinen werd zij door
de inrichtende macht afgeremd. (...)
Tevergeefs hebben inspecteur Devriendt, Mgr. Daelemans, Mgr. De Bie, vicaris Peeters en
NCOV-secretaris-generaal De Smet in deze zaak trachten te bemiddelen. De oudervereniging
was tot heel wat toegevingen bereid: een jaar lang behield zij het stilzwijgen en zij
aanvaardde zelfs de aanduiding van een ouderafgevaardigde door de directie. Desondanks
werd de BOK door de vicaris afgewezen. (...)
Het conflict tussen de BOK en de inrichtende macht van de vrije Bunsbeekse Basisschool is
aldus uitgelopen op een invloedsstrijd op nationaal niveau, waarbij het prestige van de
NCOV op het spel staat.
Het Nieuwsblad (11 april 1989)
"REL TUSSEN OUDERKRING, PASTOOR EN SCHOOLHOOFD IN BUNSBEEK"
Bunsbeek
- Bisschoppelijk vikaris Jozef Peeters/ heeft in een schrijven van 21 maart jl. een einde
gemaakt aan de dynamische werking van het Bunsbeeks Ouderkomitee dat reeds meer dan tien
jaar in de marge van de Vrije School meewerkte aan de integratie van ouders in het
schoolleven. De inrichtende macht wijst alles af en zelfs de opbrengsten van toneelavonden
die voor de uitrusting van de school bedoeld waren, neemt men niet aan. Een en ander heeft
tot gevolg dat begin september 1988 bijna 15% van de kinderen, naast de normale
schoolverlaters, naar een andere school trokken. (...)
Een lerares uit de filiaalschool Wever, die ook onder de bevoegdheid van de Bunsbeekse
inrichtende macht valt, schrijft - met doktersattest - de zware depressie die ze
doormaakte toe aan de intimidatiepraktijken van de inrichtende macht. (...)
Winkeliers worden bedreigd omdat zij een affiche uithangen van de BOK-toneelavonden en een
onderwijzer krijgt een blaam omdat hij een aktiviteit van Natuur en Landschap aanpraat in
zijn klas en met zijn leerlingen een aktie voor Haïti opzet. (...)
Voormalige voorzitsters en voorzitters, die talrijk aanwezig waren op de perskonferentie,
wezen erop dat de oudervereniging reeds van bij het ontstaan beschouwd werd als een last
en alleen moest kunnen gereduceerd worden tot het klaarmaken van de slaatjes voor de
restaurantdag of beperkt bleef tot hulp in de bar bij het schoolfeest.
De Morgen (12 april 1989)
"BUNSBEEK: PASTOOR VS. OUDERKOMITEE"
Wat Bunsbeek onderscheidt van vele andere dorpen is zijn zeer aktieve oudervereniging.
Het aantal vormings- en animatieaktiviteiten tijdens het nu elfjarig bestaan van 'BOK' is
niet meer te tellen. De vereniging neemt voor het overwegend katholieke volksdeel in feite
de funktie van dorpsraad, kulturele vereniging en toneelgezelschap waar. Niets is hun
teveel: ze hebben het over langzaam verkeer en dokteren daarvoor oplossingen uit; ze
organizeren karnaval en poëzienamiddagen; ze varen het riviertje de Veipe af; ze richten
een muziekatelier op en organizeren een vredesweek. Een ideale oudervereniging dacht ook
het overkoepelende NCOV, want op een nationale startdag van die confederatie werd de groep
van Bunsbeek uitgenodigd om in een panel enige ideeën over "bouwstenen voor een
goede school" mee te delen. Ware er niet de pastoor geweest, men leefde in Bunsbeek
in de beste der werelden. (...)
Na een hele dag bellen bleek pastoor Vanderheyden van Bunsbeek niet bereikbaar.
Schoolhoofd Maria Saelmakers was karig met haar kommentaar: "Ik kan daar niet
tussenkomen. Ik kan u geen interview toestaan. Ge zijt al de derde krant die belt."
(...)
Pastoor Savonet van Wever: "We zijn helemaal niet akkoord met de handelwijze van het
schoolhoofd van Bunsbeek. Nu zijn we met het schooltje van Wever meer op onszelf. We
hebben onze moeilijkheden gehad en we gaan nu onze eigen weg". Op de vraag om welke
handelwijze het precies ging, verwijst dhr. Savonet naar wat de bunsbeekse Ouderkring
daarover te zeggen had.
Het Volk (12 april 1989)
"OUDERS EN SCHOOLBESTUUR IN DE CLINCH IN BUNSBEEK"
(...) Al wat wij wensen, aldus het bestuur van het oudercomité, is te worden beschouwd
als een volwaardige gesprekspartner en daarmee vroegen wij niets uitzonderlijks. Zowel de
paus als mgr. Daelemans en de wetgever zijn in een aantal teksten zeer duidelijk, wanneer
zij aandringen op participatie van de ouders in het schoolgebeuren. Wanneer het er echt op
aankomt, mogen de ouders echter enkel een pensenkermis organiseren om mee de zware kosten
te helpen dragen van de schoolwerking. Zelfs dit laatste kon de laatste tijd niet meer in
Bunsbeek. Het oudercomité had immers onlangs nog een toneelopvoering georganiseerd. De
opbrengst ervan, een cheque ter waarde van 50.000 fr., werd door de inrichtende macht, d.
i. de pastoor, afgewezen. De hele zaak is zo ver gegaan dat op 21 maart vicaris Jozef
Peeters van het aartsbisdom Mechelen-Brussel een einde stelde aan de werking van het
oudercomité van de school van Bunsbeek. Hierdoor voelt het oudercomité zich meteen ook
als het ware verraden door het hoogste onderwijsgezag van het bisdom. Vicaris Peeters had
immers beloofd ervoor te zullen zorgen dat zowel de pastoor als het schoolhoofd tot andere
gevoelens zouden worden gebracht ten aanzien van het oudercomité.
Het Laatste Nieuws (13 april 1989)
"OUDERKRING IN HET VERWEER"
(...) BOK deed een beroep op zowat alle hoge instanties binnen de katholieke
onderwijshiërarchie. Al boter aan de galg. In mei 1988 vernam BOK dat vicaris Peeters
zelf de school onder zijn bevoegdheid zou nemen; hij beloofde beide partijen tegen het
nieuwe schooljaar te verzoenen. Pastoor Vanderheyden van Bunsbeek liet zich evenwel niet
overhalen. (...)
Het onderwijzend personeel kreeg zelfs verbod met de ouders te praten. Er zijn 14
leerkrachten in de school, stuk voor stuk bekwame mensen, maar ze kunnen niet renderen in
de sfeer die wordt gecreëerd. (...)
Omdat kinderen recht hebben op een goede dorpsschool, hoopte het bestuur van BOK dat men
er uiteindelijk toch zal in slagen een nieuw oudercomité op te richten. De huidige
verziekte situatie in de openbaarheid brengen leek hen hiertoe een geschikt middel.
|