Jacky Andy & the New Tops

Na een meer dan geslaagd optreden op de laatste dorpsfeesten , bleef de klank van The New Tops ons in de oren hangen. Tijd dus om op zoek te gaan naar de man achter The New Tops: Jacky Andy oftewel Jacques Hendrickx.

Een muzikale bel

Reeds van bij de druk op de deurbel ontdek je dat je met een muzikaal iemand terecht komt. Met zwier opent Jacques de deur en nodigt me uit om binnen te komen. 
“Vraag maar” zegt hij. Terwijl hij een demobandje van een laatste repetitie in de installatie duwt komt hij op dreef. Blijkbaar is alles toch een hele tijd terug, want de data zijn wat schemerig geworden. 

Het prille begin

Alles begon in 1965 met The Firebirds, begint Jacky Andy zijn verhaal. Het was een 3-mans orkest dat uitgroeide tot een 7-koppig formatie. Daarom werd ook de naam, een vijftal jaar later, veranderd in The New Tops. Met deze mensen werd er zeer regelmatig opgetreden. Danny Fabry en Marleen deden vaak beroep op hen. 

Een tussenstop

Eind jaren 80 kwamen de problemen dan opzetten. Veel optreden, andere verplichtingen van de orkestleden en gezondheidsproblemen bij Jacques lieten het orkest splitten. The New Tops stopten met spelen en het werd stil rond de groep. “Het was een leegte in mijn leven” vertelt Jacques met heimwee. “ ’t Is echt afzien geweest. Sporadisch kwamen enkele optredens met disco bars, een soort van sound mix, maar dat kon de pijn niet verzachten. 

De redding in Bost

De wieg van The New Tops stond in Bost. Tijdens de kermis van 2000 werd de groep uitgenodigd voor een éénmalig optreden. Er werden een aantal leden opgetrommeld en de band begon met veel enthousiasme aan de repetities. Het werd een formidabel succes. Tijdens dit optreden was iemand van de Belgische marine aanwezig. Die nodigde hen prompt uit voor een aantal optredens, tot in Zeebrugge toe. Zo zijn ze weer de toer opgegaan. Jacky Andy and The New Tops, staan relgelmatig weer op een podium. En met succes blijkt. 

De tijd van toen

“We spelen vooral oldies“ vertelt Jacques. “Maar als men ons vraagt een avond country te spelen doen we dat ook. Als we maar muziek kunnen maken”. Spijtig dat de disco bars de orkesten bijna verdreven hebben. De concurrentie is dodend voor ons. De prijzen zijn niet te vergelijken. Toch is een orkest veel persoonlijker, maar blijkbaar deert dit het publiek niet." Hopelijk verandert de smaak van de inrichters terug en ontdekt men opnieuw de charme van zangers als Jacky Andy en zijn New Tops.

BOK XV.2, november 2001
© kvr          (naar index)