Graag gedaan

Karel Van de Merlen

28 en 29 april 1995 (Parochiecentrum Bunsbeek)

het stuk

Salim en Steffie zijn elkaar een tijdje uit het oog verloren, ontmoeten elkaar weer, voelen nog heel veel voor elkaar maar de roddels in hun omgeving maken hun relatie stuk...

stoelendans

Ik wou het
Ik deed het niet
Hij wou het ook
Eigenlijk wilde ik het wel
Of dacht ik dat ik het wilde?
In elk geval. Hij was lief, zo beminnelijk
Nu, vier weken later... Waarom?

Zeven meisjes en een jongen op een podium. Op dezelfde plaats en hetzelfde tijdstip een groep mensen die toekijken. Wie bekijkt wie?

Een woensdagnamiddag in de parochiezaal van een dorp niet ver van Tienen. Enkele meisjes en een jongen voeren improvisatieopdrachten uit terwijl anderen toekijken. De spelers beoordelen zichzelf en luisteren naar het oordeel van anderen. Tevredenheid. Ontgoocheling. Euforie. Lusteloosheid. Ergernis. Opnieuw beginnen. Andere invalshoeken zoeken. De eigen inbreng bijsturen. Zichzelf bekijken. De spelers stappen in en uit hun rol om te kijken naar wat ze doen of hoe ze er uitzien.

Wanneer je bedenkt hoe vaak mensen gefotografeerd worden, hoeveel video-opnamen er gemaakt worden in familieverband, dan merk je dat de mensen alsmaar naar de buitenkant van anderen en van zichzelf zitten te kijken. Er bestaat een beeldcultuur die alleen nog maar de buitenkant van mensen en dingen verheerlijkt en de binnenkant onbenut laat. De mensen worden lege omhulsels.

Het ganse repetitieproces waarbij de spelers onder het kritische oog van de regisseur en de medespelers voortdurend in een rolletje kruipen om zo verschillende emoties te beleven, is het onderwerp geworden van deze voorstelling. Het publiek kijkt naar toneelspelers die gaan toneelspelen. Acteurs en rollen komen in elkaars dunne schaduw te staan. De breuklijn tussen personage en speler wordt blootgelegd.

Het stuk dat de spelers ingeoefend hebben is "Graag gedaan" van Karel Van de Merlen. Het is ontstaan uit improvisatie en handelt over emoties bij jongeren: verliefdheid, eenzaamheid, jaloezie, uitsluiting... Omdat het stuk 18 rollen bevat en langer duurt dan de ons toegemeten tijd kunnen de acteurs niet alles spelen. Zij hebben slechts enkele rollen ingestudeerd (bij gebrek aan mannelijke spelers zijn bijna alle jongensrollen geschrapt) en ze spelen slechts enkele fragmenten.
Zal alles begrepen worden? Is de verhaallijn wel duidelijk? De spelers wachten angstig af. Ze zijn er niet gerust in en ze bekijken en beloeren elkaar met argusogen.

rolverdeling

regie

Marc Verstreken

muziek

Morte che fay (Heinrich Isaac, 1450-1517)
The Zen Kiss (Sheila Chandra)
en vele love songs...

belichting en geluid

Wim Vandermeulen en Jan Vandegaer

productieploeg

Bert Boyen, Lieve Degeest, Fons Hendrickx, Remi Vangoidsenoven, Karel Van Rompaey

grime

Monique Mans, Jeannine Struyven en Christine Vanhellemont