André Bruyninckx |
André Bruyninckx is een echte Bunsbekenaar, de jongste zoon van Jef ("Bruinke") en Maria Andries ("Bie") en dus een telg van twee roemrijke Bunsbeekse families. Hij heeft het minzame van zijn moeder en de schalksheid van zijn vader, deze rustige atleet die ooit "de grootste voetbalbelofte van het Hageland" werd genoemd. Andréke werd in 1965 geboren. Als klein ventje al kon hij goed met een bal uit de voeten! Hij was nog maar 8 jaar toen hij de weg naar Toekomst Bunsbeek vond. Bunsbeek had nog geen miniemen of preminiemen of duiveltjes en dus werd Andréke bij de "kadetten" (12- tot 14-jarigen!) opgesteld. Dadelijk viel hij op bij mensen als "Boerre" Vanoeveren en de trainers Dewil en Michel Bruyninckx. Felix Vanhellemont, toen voorzitter van de jeugdploegen, vergeleek Andréke zelfs met Eddy Coens (St.-Truiden, RWDM) waarvan hij inderdaad de snelheid en het fysieke voorkomen had. Hoewel André niet wist wie Eddy Coens was (en hem later ook nooit zag spelen), herinnert hij zich tot vandaag hoe fier hij was en hoe gelukkig hij zich met die eerste erkenning voelde. André speelde twee jaar bij de kadetten van Bunsbeek en werd toen aan Racing Tienen verkocht om er... met de miniemen aan te treden! Dat vlotte natuurlijk: Dréke had zich als allerkleinste twee jaar lang moeten weren tussen slungels die vier jaar ouder waren en nu speelde hij tegen leeftijdsgenootjes. Gevolg: André maakte dat seizoen (1976) 40 goals voor Tienen en Racing speelde kampioen! Ook bij de kadetten en scholieren bleef André zich onderscheiden. Als 17-jarige mocht hij al aantreden met de reserven van de eerste KVK-ploeg en werd spoedig in de kern opgenomen. Dat jaar speelde KVK de pannen van het dak in 4de Nationale. Samen met Zwarte Leeuw stond het steeds aan de leiding. De spanning bleef tot het einde. Op eigen terrein klopte KVK dan Zwarte Leeuw met 2-0 en werd kampioen met 52 punten! Zwarte Leeuw had er 51! Dat jaar blokletterden de kranten: "Lef en klasse van de jeugdige Bruyninckx", "Bruinke speelt met bezoekende voeten". Het mooiste was wel dat André A1-junior (U.E.F.A.) werd en samen met kleppers als Marc Degryse, Alain De Nil, Marc Emmers en Guy Marchoul op de Heyzel getraind werd voor de internationale tornooien! Ei zo na stond André in de nationale ploeg die op de "Memorial Granatkin" in Leningrad Europees kampioen werd (1984). De volgende jaren speelde KVK de kop in 3de Nationale. Twee keer werd de kampioenstitel en de overgang naar 2de Nationale van een haartje gemist. Tienen trok wel veel volk en vooral André, de enige KVK-speler uit de streek, was de lieveling van het publiek. Supporters hebben het nog steeds over die match voor de Beker van België op Gent, toen André uitbrak op links, Michel Dewolf voorbijging, heerlijk voor de goal passte waar Cox maar in te koppen had... Gent werd door Tienen met 0-1 uit de beker van België gespeeld! De komst van trainer Vandevelde naar Tienen betekende het einde van de pret voor André. Hij ging dan maar voor Wijgmaal spelen en werd topscorer in 4de Nationale met 19 goals, ondanks de kwetsuur die hem de laatste 5 matchen uit de ploeg hield. Na omzwervingen langs Heultje en Beringen speelt André nu terug in eigen streek - in Hoegaarden (1ste Provinciale), waar hij het best naar zijn zin heeft. Terugblikkend op zijn carrière beseft hij dat de hoge verwachtingen die zijn onmiddellijke omgeving steeds in hem had gesteld niet helemaal zijn uitgekomen. André speelde nooit in 1ste of 2de Nationale, hoewel hij er zeker talent genoeg voor had. André: Ontwapenend klinkt het uit de mond van André Bruyninckx, de beste voetballer die
Bunsbeek ooit heeft gekend, maar tegelijkertijd ook een verstandige jongen, die meer van
het leven verwacht dan alleen maar voetbalglorie! André trouwde in 1989, is vader van Jasmien (1992) en bouwde een mooie woonst in de Oude Diestsestraat. Eind april of begin mei komt een klein voetballerke of een zusje voor Jasmien het jonge gezin en het geluk van André vergroten. BOK stuurt nu reeds felicitaties!
|
BOK VIII.2, februari 1994 |